5 vragen aan Michel Varkevisser

Papers schrijven, publicaties realiseren: in de academische sferen blijven hangen was het niet voor Michel Varkevisser. Hij wilde liever toepassingsgericht onderzoeken, om de resultaten in praktijk te kunnen brengen. Dat bracht hem zeven jaar geleden na zijn PhD aan de Universiteit van Amsterdam en een post-doc plek aan de TU Delft bij Thales Nederland. Daar houdt hij zich vooral bezig met het onderwerp Human Factors. Door de systeemeisen van de klant goed te definiëren en te begrijpen kan al in een vroegtijdig stadium gewerkt worden aan ‘de voorkant’ van een oplossing. In de praktijk komt het nog te vaak voor dat op het laatste moment de gebruikersinterface wordt gerealiseerd. Vanuit Human Factors perspectief wordt de eindgebruiker er vanaf het begin bij betrokken.

1Wat vind jij het leukste aan je werk bij Thales?

“Bij Research en Technology zit je op een scheidslijn van de academische wereld en ‘het echte bedrijf’. Het leuke vind ik dat we in onze onderzoeksrol veel vrijheid hebben, we hebben een soort pioniersfunctie. We kijken naar innovaties, naar ontwikkelingen die in de toekomst mogelijk een bijdrage kunnen leveren voor Thales. Wat is er nieuw en moeten we daar naar toe of niet? Wij maken de vertaalslag van de onderzoekssfeer naar een mogelijke bijdrage in een product.”

2Wat neem je uit je hobby mee in je werk?

“Ik speel in twee bands. Mijn eigen band Sarah Phymm is een project sinds 1998. In de loop van de jaren hebben we in wisselende bezettingen gespeeld in deze band, op dit moment zijn we met z’n tweeën.  Sinds vorig jaar april speel ik gitaar en doe ik een stukje zang in de band Downriver Dead Men Go. Ik kan de vraag van wat ik meeneem van beide kanten uit beantwoorden. Vanuit mijn hobby neem ik naar mijn werk het creatieve mee, maar ook het ‘open-minded’ zijn door je in verschillende omgevingen te begeven. Je komt met optredens overal en nergens. Het creatieve proces, hoe bijvoorbeeld iedereen een bijdrage levert aan een nieuw nummer, dat zie ik ook graag in mijn werk terug. In je eentje kom je er niet, ieder draagt zijn stukje expertise bij. Als artiest ben ik gewend op een podium te staan. Dat helpt me ook om binnen Thales op welk podium dan ook mijn verhaal te doen.

Andersom heb ik ook gemerkt dat het meer procesmatig kijken, structureren van werk, mij helpt in de band.  Het is denk ik muzikanten eigen dat ze toch een beetje rommelig van aard zijn. Er wordt minder nagedacht over een langetermijnvisie. Wat zijn voor ons als band de milestones, wanneer leveren we wat op? Zo hebben we bijvoorbeeld vorig jaar een nieuw album uitgebracht. De platenmaatschappij heeft gezegd het liefst binnen een jaar nog een nieuw album te zien. Hoe gaan we dat doen? Wat is het proces en wat zijn de momenten waar je naartoe moet werken om uiterlijk halverwege volgend jaar een nieuw album te hebben? Dat blijft op de eerste plaats een creatief proces en dat moet je ook zeker niet om zeep helpen, maar het ‘werkdenken’ helpt wel om dat proces te structureren.”

3Wat wilde je als kind graag worden?

“Als kind wilde ik astronaut worden. Dat vertaalde zich later, toen ik een jaar of 12 was, naar sterrenkunde. Die wens is zo gebleven tot 5vwo, toen strandde die drang, vanwege ietwat tegenvallende resultaten in Wiskunde B en Natuurkunde. Mijn back-up plan was al langere tijd om iets met slapen en dromen te doen.  Dat vond ik als tiener al heel intrigerend. Toen ben ik in de psychologie beland. Ik wilde het vanuit de mens en de beleving van de mens benaderen.  Daar wilde ik onderzoek naar doen en dat is gebeurd vanuit de studie cognitieve psychologie.”

4Is er een muzikant die jou inspireert?

“Qua gitaarspel absoluut David Gilmore van Pink Floyd en qua zang is het juist meer de zanger van Depeche Mode, Dave Gahan. Dat is echt iemand met een fantastische stem. Als hij het podium op komt, hoe groot de zaal of het stadion ook is, dan straat hij uit ‘jullie zijn van mij’. Een echte personality op het podium. Als zanger zou ik wel graag die kant op willen. Voor mijn gitaarsolo’s laat ik me verleiden door wat David Gilmore doet.”

5Waar ben jij het meest trots op?

“Dat is bij Thales toch wel de Tour de France in Utrecht geweest. Dat was op allerlei manieren een hoogtepunt. We hebben voor het eerst onze ideeën vanuit human factors in een platform kunnen stoppen met Martello erin. We hebben een prototype laten draaien in een operationele omgeving. Politie, veiligheidsregio, projectorganisatie, alles en iedereen zat daar en verbindingsmensen uit het leger gebruikten het ook nog eens. Dus een civiele én militaire validatie binnen hetzelfde project! Er kwam zoveel bij elkaar dat was echt fantastisch. Het mooie hieraan was ook dat we echt van de voorkant naar de achterkant ontwikkeld hebben. Wat is er nodig in het veld en hoe richten we het systeem dan in. We hebben in de praktijk laten zien dat dat werkt, een praktische vertaling van de principes waar we het al een hele tijd over hebben!”